The Boy Next Door (echte naam Lex van Berkel) brak internationaal door met tracks als La Colegiala & Whenever, maar achter de schermen liep het volledig anders. In zijn boek Doorgedraaid vertelt hij openhartig over de donkere kant van zijn succes. Wij stelden hem een aantal vragen over het boek, zijn dj-leven, én waarom hij tegenwoordig wél gelukkig is.
We beginnen bij het begin:
Lex dus, 32 jaar en geboren en getogen Tilburger. DJ, producer, artiest, creatief ondernemer en afgestudeerd bedrijfskundige! Ik ben al vroeg begonnen met draaien op feestjes. Ik kreeg dan 75 euro en huurde voor 100 euro aan spullen. Ik vond het gewoon zo tof om te doen. Later op de middelbare school regelde ik dat ik bijvoorbeeld kon draaien op het gala. Toen ik bijna 18 jaar was, ben ik als resident begonnen bij Café Philip in Tilburg, waarna ik in 2017 La Colegiala uitbracht met Jody Bernal. Door deze hit kreeg ik steeds meer festival optredens. Wat automatisch weer goed was voor mijn bekendheid. In 2018 kwam ik met Whenever, samen met Kris Kross Amsterdam en Conor Maynard. Inmiddels zijn we vele succesvolle (en minder succesvolle) liedjes, meer dan 400 miljoen streams, zo’n 1000 shows in 12 verschillende landen en een tv-programma op Veronica verder. En ik mag nog altijd doen wat ik het allerliefste doe. Daar ben ik enorm dankbaar voor.
Naast dat ik zoveel mogelijk tijd met mijn vriendin Anne doorbreng ben ik net getekend bij Rebl Records van Outsiders (ja die harstyle DJ), waar ik heel veel toffe muziek ga uitbrengen. Doordeweeks ben ik vooral bezig met het uitzetten van lijntjes voor toffe projecten, studio-sessies en meetings met andere artiesten of partners. En: proberen mijn overactieve creatieve brein een beetje in toom te houden.
Het is zeker het engste wat ik ooit heb gedaan. Ik was privé de afgelopen 10 jaar volledig de weg kwijt, terwijl mijn DJ carrière mega stappen maakte. In 2018 begon ik, na het nieuws over Avicii, met het opschrijven van mijn gedachten. Niet direct met het idee om er een boek van te maken, maar het hielp me dingen van me af te schrijven. In die jaren heb ik in het geheim talloze therapieën, sessies en medicijnen gehad, maar het ging alleen maar slechter. Ik kreeg suïcidale gedachten en kon de dag niet meer doorkomen. Uiteindelijk heb ik twee keer intern in een psychiatrische kliniek gezeten: één keer zeven maanden, één keer drie maanden. Ik zat daar met een strak programma van 07:00 tot 22:00. Ondertussen hield ik op social media de schijn op. In die tijd bleef ik schrijven, en uiteindelijk kwam ik via een uitgeverij in contact met psycholoog en schrijfster Sanne Winchester. Zij is anderhalf jaar lang in mijn leven gedoken, waarna we samen het volledige boek hebben herschreven. DOORGEDRAAID – tussen wereldhit en psychiatrische kliniek is daarvan het resultaat.
Zó veel bijzondere en lieve reacties. De liefde die ik hiervan terugkrijg is echt bijzonder. Je zou versteld staan uit welke hoeken die reacties allemaal komen. Ik ben enorm dankbaar en krijg er heel veel goede energie van. Ik deel met dit boek mijn aller diepste gedachten en angsten met de wereld. En het is absoluut het engste wat ik ooit heb gedaan. Maar het geeft ook een nieuwe dimensie aan mijn leven. Het is, denk ik, de ultieme therapie.
Dat het een “makkelijke” job is. Tuurlijk is het geweldig als je kunt doen wat je het allerliefste doet, maar wat je ervoor moet doen en laten zien mensen vaak niet. Dat snap ik ook. Mensen zijn er niet bij als je met één uur slaap weer naar het vliegveld moet, drie uur in de rij staat en dan met Ryanair en te weinig beenruimte naar Albufeira vliegt. Daarnaast is de zakelijke kant van de muziekindustrie echt een bitch: ieder voor zich, veel ellebogenwerk. Totaal niet hoe ik in elkaar zit. Maar daar lees je meer over in mijn boek. Vandaag was ik bijvoorbeeld in Hoorn voor content van een nieuwe single: twee uur heen, twee uur terug. En de filmpjes zijn straks 10 seconden. Je moet er wat voor over hebben, en dat heb ik.
Dat je niet alleen bent in je angsten en gedachten. Hou hoop, blijf vechten, en deel het met anderen. Er is een stip aan de horizon, ook als je je slecht voelt. Alles wat we zien op social media is maar een heel klein deel van het hele (en zogenaamd perfecte) plaatje.
Genoeg over je verleden, dat kan iedereen in je boek lezen (www.doorgedraaidhetboek.nl) met fantastische recencies van o.a. Bram Krikke, Erik Scherder en Danny Vera! We gaan verder in het heden en vooral de toekomst:
Ik denk dat het nog nooit zo goed met mij is gegaan. Tijdens de mooiste momenten in mijn carrière was ik volledig naar de klote door angsten en gedachtes. Nu geniet ik echt van mijn privéleven en die als The Boy Next Door. Ik vind het geweldig om te draaien en muziek te maken. De energie die ik van mensen krijg is zó tof, daar heb ik elke dag weer zin in!
Er komen nog een aantal covers aan, gewoon omdat ik dat superleuk vind om te doen. Daarnaast komen er vanaf deze zomer verrassende samenwerkingen aan, in een stijl die wat meer richting de kroeg gaat, en minder richting radio. De kwantiteit van singles gaat flink omhoog. Ook ga ik live-sets op bijzondere locaties opnemen en lekker back to my roots door toffe remixes te droppen!
Dit jaar maak ik mijn debuut op een aantal festivals, waaronder Decibel, daar kijk ik enorm naar uit. Maar ik ben Eclectic Fantastic, dus ik duik overal op!
Klinkt misschien raar, maar ik denk dat ik het meeste van mezelf heb geleerd. Door alle therapieën en kliniekperiodes heb ik besloten dat ik vooral op mezelf moet kunnen bouwen. Ik weet nu hoe ik in elkaar zit. Daarnaast, cliché maar waar, moeten we het leven vieren. We mogen genieten van mooie momenten, want gisteren krijgen we niet terug. Wat is er nou mooier dan op een festival staan met je beste vrienden, tijdens een ondergaande zon? Muziek is echt magisch. ❤️
Lex laat zien dat kwetsbaarheid geen zwakte is, maar kracht. En dat je ook met 400 miljoen streams soms gewoon even helemaal klaar kunt zijn. Zijn verhaal is geen klaagzang, maar een reality check voor elke DJ die zichzelf af en toe verliest in de waan van het weekend. Denk je: “herkenbaar”? Misschien is het dan tijd om Doorgedraaid eens open te slaan, of om zelf even op pauze te drukken.